sábado, 28 de marzo de 2009

Pero no....


Caspar David Friedrich, Mönch am Meer (1808-1810)




Desorden,
dispersión,
depresión,
depreciación,
displacer,
defensa,
duda,
dolor ...
Pero no desesperanza.



“ Estamos atribulados en todo, mas no angustiados; en apuros, mas no desesperados;
perseguidos, mas no desamparados; derribados, pero no destruidos.”
Pablo de Tarso




No me preguntéis por qué traigo esta canción y no otra. Por más que busco y busco, vuelvo y vuelvo a ella hoy.

15 comentarios:

  1. Decepcionada,dominada,débil,despreciada...
    Deshecha y un poco denostada, pero nunca desahuciada.

    Mientras no desaprenda lo que me enseñas todo va bien.
    La canción es preciosa, una pena que no la entienda toda.

    Un abrazo decidido.

    ResponderEliminar
  2. Lo que más me gusta de tu poema, Maritornes, es el último verso. Los demás los entiendo y me provocan un nudo en el estómago. Pero es el último el que más me gusta y el que me hace sonreir.

    Hazle caso al bueno de Pablo de Tarso, Maritornes.

    Y hazle caso a tus amigos, que pensamos lo mismo que él.

    La canción es preciosa sí. Ideal para un domingo como este. O para un domingo cualquiera.

    Un beso.

    ResponderEliminar
  3. Todas esas palabras seguidas son un poco aplastantes, lo bueno sería porder con ellas de una en una , poco a poco, y aligerar el peso.
    Recuerdo aquello de "si tiene solucion ¿porqué te preocupas? y si no tiene solución¿porque te preocupas?"

    Pero las cosas no son tan fáciles. ¿recuerdas aquello de Sobreviviré?.
    Mañana será otro día porque "cada día tiene bastante con su propio afán".

    Muchos besos.

    ResponderEliminar
  4. Dar, desobligar, Dios, docencia, dual.

    Amar, alegría, amistad, ayuda, amanecer, adelante, adelante, adelante...

    Maritornes, torna.
    Besets Mari.

    ResponderEliminar
  5. Amigos, gracias por cada uno de los comentarios.


    Corde:

    Valor y voluntad.

    "Vesitos"

    ______________

    ¡Julien, que no tiene nada de poema!

    Puse una palabra, la primera, y las demás vinieron detrás, sin más miramientos ni pretensiones.
    Me dejo ir un poquito y vuelvo a la carga. Este año representa para mí una puesta a punto para pasar la ITV, como tú dices.
    Pa chula yo.

    Esa canción la tenía en un vinilo. Hacía años que no la escuchaba, la encontré en goear.music al escribir el post y... no me puedo despegar de ella desde entonces.

    Un besito, "compañero del metal" (vaya esto por nuestro pasado proletario)

    ______________________

    Monse, guapísima:

    Bueno, hay cosas que no sé si tienen remedio o no. Ya sabes, cualquier decisión comporta beneficios y pérdidas, y no siempre está claro qué es lo mejor para uno y los que le rodean.

    Y sí, esas palabras que me dejas son un compendio de sabiduría que me repito a veces como un mantra: "Cada día trae su propio afán". A ver si las interiorizo de una vez, que las escuché por primera vez hace 30 largos años.

    Gracias por recordármelas de nuevo.

    ______________


    Suzz, estimada:

    Aliento, bondad, cariño, don, esperanza, favor, gracia, honor, identidad, juego (he estado en un tris de poner jabugo jeje), kilos?? (uf), libertad, lluvia, música, nacimiento, ñora??, osadía, palabra, querencia, respeto, Suzz, trabajo, unión, voluntad, X(factor), y...zapatos (para el camino).

    ¿Veus?
    Ja torno a ser aquí.

    Un petonet.

    ResponderEliminar
  6. Bonito juego de palabras Mari, querida.
    ¿Insomne otra vez? Yo también.
    Por cierto, me pondré unos zapatos cómodos y empezaré a caminar. Sin desesperanza y con valentía. Y con ayuda.
    Un abrazo

    ResponderEliminar
  7. Jym no em porta mai les flors que prefereixo
    (Jym no me trae nunca las flores que prefiero)

    Jym no riem mai junts i jo no m'ho mereixo
    (no reimos nunca juntos y yo no me lo merezco)

    No se perquè estic tan boja per Jym
    No sé por que estoy tan loca por Jym)

    Jym no em diu mai que soc el seu desig ardent
    (Jym nunca me dice que soy su deseo ardiente)

    el foc de l'amor amb ell ja no s'encen
    (el fuego del amor con él ya no se enciende)

    malgrat els anys que fa que sortim.
    (a pesar de los años que hace que salimos).


    Si em sento emmalaltida amor
    (si me siento enferma amor)

    jo faig com si em vengés
    (hago como si me vengara)

    el deixo fugir però el meu cor
    (lo dejo escapar pero mi corazón)

    s'esquerda encara més.
    (se resquebraja todavía más).

    Se que el dia que m'estimi em deixarà
    (Sé que el dia que me quiera me dejará)

    podeu creure'm siga avui o bé demà
    (podéis creerme sea hoy o bien mañana)

    Sempre duré amb mi alguna cosa de Jym.
    (Siempre llevaré conmigo alguna cosa de Jym).

    ResponderEliminar
  8. Corde, ya estás en camino.

    Arrieritos somos...y en el camino nos encontraremos.

    Un abrazo.

    ______________


    Suzzi:

    Muchas gracias por traducir la letra de la canción de la Bonet.

    La verdad es que verla escrita me hace entender mejor por qué me enganché a ella durante el fin de semana. Lo que no entiendo es por qué me gustaba tanto también hace casi treinta años, cuando casi no había vivido.

    Un beset

    ResponderEliminar
  9. Desorden,
    dispersión,
    depresión,
    depreciación,
    displacer,
    defensa,
    duda,
    dolor ...

    Me encanta esta entrada porque has enumerado una lista de grandes comienzos. Muchos grandes cambios y logros han empezado desde estas palabras.

    No creo que estas palabras describan compañeros de viaje, más bien describen estados transitorios. Me baso en la ausencia de desesperanza y el texto que has elegido de Pablo. Así que me alegra ver que en el fondo de estas palabras hay una decisión de buscar orden, concentración, estima, salidas,gozo (disfrute), tomar la ofensiva, respuestas y sanidad. Esta es nuestra lucha diaria y aunque a menudo nos vemos en el suelo el esfuerzo de levantarse merece la pena.

    Sobre todo si hay amigos deseando que así sea.

    Mucho ánimo y mucha esperanza.

    ResponderEliminar
  10. Querido Ulyses, nunca habría pensado que alguna de esas palabras, y lo que significan, pudieran verse como el principio de nada bueno.
    Quizá quieres decir que son oportunidades para mejorar, para proponer cambios. ¿Es eso?.

    La verdad es que sí, ya sé, a estas alturas, que todo es transitorio. Todo pasa. Antes o después, si se pone remedio. Eso quiero creer, en esas estamos.

    Y eso quiero querer. Precisamente eso:

    "La decisión de buscar orden, concentración, estima, salidas, gozo(disfrute), tomar la ofensiva, respuestas y sanidad."

    Gracias por tus palabras, Ulyses.

    ResponderEliminar
  11. Ulyses... Eres una persona especial, por si no te habías dado cuenta. Como seguramente no vas a leer esto,pues te lo digo.
    Gracias por escribirle esas palabras a Maritornes. Sobre todo porque hay amigos que lo deseamos.

    ResponderEliminar
  12. Mi querida Mari:

    Hemos hablado mucho tu y yo,hemos pasado horas enteras conociéndonos mutuamente..nos hemos contados secretos inconfesables,que guardamos en lo más escondido de nuestro corazón..por eso y porqué creo conocerte un poquillo...sé que desecharás todas esas palabras que empiezan por "de".Estoy segura.

    Hablando de esperanza(no de desesperanza).."Lo que embellece al desierto es que en alguna parte esconde un pozo de agua."

    Este post,muchos..lo hariamos nuestro.

    Besitos.

    ResponderEliminar
  13. A veces es peor aún intentar re-explicarse, pero lo voy a intentar. Fíjate que no digo que estas cosas deparen nada bueno, sino que el reconocerlas, el saber que están ahí, en ocasiones, sirve de impulso para intentar grandes cambios y logros. Es un intento de focalizar la atención no en lo malo que hay, sino en lo bueno que hay o puede haber, fijar un punto de partida. Sé que estás en ello, así que desde aquí te hago llegar todo mi ánimo y toda mi amistad.

    Corde, te he leído y te agradezco mucho tus palabras. No creo (lo digo de verdad, sin falsa modestia)que sea una persona especial. Sólo trato de ser de ayuda, aunque a veces "meta la pata" ( la meto muchas veces).

    Un cariñoso saludo para todos y todas.

    ResponderEliminar
  14. Querida Luisa:

    Sí que compartimos cosas:
    -El hecho de ser madres de familia y
    trabajadoras, con el estrés que comporta...
    -Ser personas con inquietudes e inquietas (ambas cosas)...
    -Necesitar estar solas y tener, asímismo buenos amigos...

    Nombras el desierto como símbolo de la tristeza, y no sabes aún que es un ejemplo que he usado muchas veces en mi vida: Cuando pasas por una crisis repites la experiencia del desierto. Algunas de esas crisis se hacen cortas, como si fueran 40 días. Otras igual duran poco, pero te parece que se prolongan por 40 años.
    Lo importante es no estar andando en círculos, para poder salir más pronto que tarde.
    Besitos, amiga.

    ___________


    Ulyses, dime:

    ¿Cuál debiera ser el punto de partida?
    Me da miedo ir picoteando sin centrarme, y así perder el tiempo y las fuerzas.

    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  15. La respuesta a esa pregunta requiere mucho más espacio y detenimiento que un comentario en el blog. De todas formas pienso que la conoces mejor que yo.

    Sabes que todos mis comentarios te los dirijo con el mayor de los cariños, nada me dolería más que alguno te molestara.

    ¡ Que venga ese abrazo!

    ResponderEliminar